Καλημέρα σας, εγώ είμαι ένας μαθητής του παλιός, από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών.
Είμαι ο μόνος νομίζω που έχω έρθει. Εγώ είμαι λίγο συγκινημένος, πάντοτε με τον κύριο Στάμο, όταν τον σκέφτομαι, παρόλο που τότε τον είχα μόνο σε ένα μόνο μάθημα, πάντοτε συγκινούμαι γιατί έμαθα πολλά πράγματα απ’ αυτόν το λίγο καιρό που είμαστε μαζί.
Θα σας πω δύο πράγματα που μου έχουν κάτσει, και επειδή έτυχε να ακολουθήσω και εγώ το διδασκαλικό επάγγελμα προσπαθώ να τα περάσω και στους δικούς μου μαθητές.
Ερχόμενος σκεφτόμουν τι ήταν ο κύριος Στάμου για μένα. Νομίζω ήταν ένας αυθεντικός Άνθρωπος, Αυθεντικός Δάσκαλος και Αυθεντικός Άνθρωπος, και θα σας πω δύο κουβέντες δύο που μου έχουν μείνει.
Σαν δάσκαλος πρώτα από όλα, τον είχαμε στην πολιτική αγωγή, και είχαμε το μάθημα επί Χούντας μιλάω τώρα, και είχαμε το μάθημα την πολιτική αγωγή και ήταν ένα κεφάλαιο που εξηγούσε το βιβλίο γιατί ήταν αναγκαία η επανάσταση της 21ης Απριλίου σε εισαγωγικά το επανάσταση. Και τότε εγώ δεν καταλάβαινα γιατί δεν είχα καταλάβει τι δεν πάει καλά.
Και θυμάμαι ότι ο κύριος Στάμου μας είχε πει σε εκείνο το μάθημα: «Παιδιά σήμερα για αυτονόητους λόγους δεν θα εξετάσω». Και μου είχε μείνει αυτό και έπειτα από πολλά χρόνια κατάλαβα. Ήταν ο μόνος εν τω μεταξύ δάσκαλος από τη Γερμανική που έκανε αυτό το πράγμα και μου έχει μείνει αυτό.
Το δεύτερο είναι ότι μία φορά είχαμε συναντηθεί σε ένα τρένο πηγαίνοντας στη Γερμανία. Είχα πάει με ένα φίλο μου και εμείς είχαμε πάει χωρίς τίποτα ούτε φαγητό μαζί, τρεις μέρες μέσω Γιουγκοσλαβίας. Και πέφτουμε πάνω στον κύριο Στάμου και μας λέει «Τι κάνετε ρε σεις εδώ»; Έχετε να φάει λέει όχι του λέμε και μας έδωσε λίγο ψωμί και λίγο τυρί για να φάμε.
Και αυτά είναι ακριβώς το αυθεντικό του κυρίου Στάμου, και σαν δάσκαλος και σαν άνθρωπος, πάντοτε τον σκέφτομαι με πολλή αγάπη και προσπαθώ και εγώ να κάνω αυτά που μου δίδαξε, και μας δίδαξε και είμαι σίγουρος και πολλούς άλλους.
Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο [Στάμου] για την πρόσκληση και πραγματικά ήταν μεγάλη μου τιμή.
Τάκης Μαθιόπουλος
Λιβαδειά 15 Απριλίου 2018